Bitmez bozkırlar, sayıları üzerine iddiaya girdiğimiz at sürüleri..
Hayrete düştüğüm Gobi’nin kumu üzerinde yaşama renk veren çiçekleri…
Bitmez..
Ne yol biter Moğolistan’da ne de göçer kadınların işleri, hayvanların sütleri..
Develerin yükleri..
Yoldaki hikayeler hiç bitmez..
Eşya yüklü kamyonlarla göçenler.. Kışa hazırlık ot biçenler..
Yıldızları saysan, saçlarına taç yapsan, bitmez..
Ana yoldan saparsan, özgürce istediğin yöne doğru, yol yaparsın..
Bir nehir kenarına kurarsan çadırını, Ev yaparsın..
Yak sütünden çay, etiyle pilav yaparsın..
Gitmeden, boşluğu hissetmeden, bir çocuk görmeden
Aracını taşlı, çukurlu yollarında sürmeden,
Baharla başlayan günü karla bitirmeden
Anlayamazsın..